لغت نامه دهخدا
پیرهنی گر بدرد زاشتیاق
دامن عفوش بگنه برمپوش.سعدی.چکنم دست ندارم بگریبان اجل
تا بتن در ز غمت پیرهن جان بدرم.سعدی.پیرهن می بدرم دمبدم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم.سعدی.دست بیچاره چون بجان نرسد
چاره جز پیرهن دریدن نیست.سعدی.- پیرهن به نیکی دریدن ؛ چندگاهی چون نیکان زیستن. یک چندگاهی نیکوئی ورزیدن :
چو خواهی صد قبا در شادکامی
بدر یک پیرهن در نیکنامی.نظامی.چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی.اوحدی.
