لغت نامه دهخدا قوت داشتن. [ ق ُوْ وَ ت َ] ( مص مرکب ) نیرومند بودن. طاقت داشتن : ساعد دل چون نداشت قوت بازوی صبردست غمش درشکست پنجه نیروی من.سعدی.
