قار و قور

لغت نامه دهخدا

قار و قور. [ قارْ رُ ] ( اِ صوت مرکب ) آواز شکم. || قرقر با آواز بلند.

فرهنگ معین

(رُ ) (اِمر. ) (عا. ) = غار و غور: صدایی که از شکم شنیده می شود به ویژه در هنگام گرسنگی .

ویکی واژه

(عا.)
غار و غور: صدایی که از شکم شنیده می‌شود به ویژه در هنگام گرسنگی.