لغت نامه دهخدا ( شوره آب ) شوره آب. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) آب شور. آب ناخوش : و در پاره ای زمین شوره آبی تنک ایستاده بود اسپش در آنجا افتاد و فروشد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 82 ).جز که صاحب ذوق که شناسد بیاب او شناسد آب خوش از شوره آب.مولوی.
