زود اشتی

لغت نامه دهخدا

( زودآشتی ) زودآشتی. ( ص مرکب ) آنکه زود به صلح گراید. ( از آنندراج ). که کینه به دل نگیرد و بدی گذشته را به اندک زمانی از خاطر دور سازد :
در حق آن کش بر خود داشتی
دیرخصومت شو و زودآشتی.امیرخسرو ( از آنندراج ).کودکان زودجنگ و زودآشتی باشند. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).