روزه خور

لغت نامه دهخدا

روزه خور. [ زَ / زِ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) روزه خوار. رجوع به روزه خوار شود.

فرهنگ فارسی

روزه خوار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال تاروت فال تاروت فال عشق فال عشق فال قهوه فال قهوه