ذ ابت

لغت نامه دهخدا

( ذآبت ) ذآبت. [ ذَ ب َ ] ( ع مص ) مانند گرگ شدن در خبث و دها. رجوع به ذآبة شود.
ذآبة. [ ذَ ب َ ] ( ع مص ) ذآبت. مانند گرگ شدن در خبث و دُهاء. || ذُئِب الرجل ؛ در گوسپندان وی گرگ افتاد. ( منتهی الارب ). || از گرگ ترسیدن. ترسیدن. رجوع به ذآبت شود.