گاوزبان

(زَ ) [ معر. ] (اِمر. ) گیاهی است علفی و یکساله با برگ های منفرد و پوشیده از تارهای خشن. گل های آن ابتدا قرمز مایل به بنفش ولی به تدریج به رنگ آبی زیبا درمی آیند. قسمت مورد استفادة این گیاه غالباً گل و گاهی هم سرشاخه های گل دار آن است. 

{Borago} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از گاوزبانیان کرک دار یک‌ساله به ارتفاع 60 سانتی‌متر که امروز در مناطق مختلف اروپا و بریتانیای کبیر و امریکای شمالی کشت می شوند؛ برگ های گیاهان این سرده درشت و زبر و مستطیلی و گل های آنها ستاره مانند و به رنگ آبی روشن...

گاوزَبان
گیاهی علفی با کاربرد دارویی، از گونه Borago officinalis، تیرۀ گاوزبانیان. ساقۀ و برگ این گیاه پوشیده از کرک های خشن است. گل های آن پنج پر و غالباً آبی رنگ است. سوابق تاریخی نشان می دهد که مردمان دوران قدیم آن را نمی شناخته اند و احتمال دارد که نخستین بار این گیاه را مورها (مردمانی از طوایف شمال افریقا) به اسپانیا برده باشند و از آن جا به سایر نقاط رفته باشد. گل و برگ گاوزبان، اثر نرم کننده، معرّق، مدر، آرامبخش و تصفیه کنندۀ خون دارد. این گونه در ایران نمی روید. آنچه امروزه با نام گل گاوزبان در ایران مصرف دارویی دارد، گل های خشک شدۀ گیاه Echium amoenum است که از کوهستان های شمال ایران جمع آوری و در بازار عرضه می شود. خواص دارویی این گیاه مطالعه شده است ولی سال هاست که مردم ایران از آن به منزلۀ معرّق و آرامبخش استفاده می کنند.