دغا کردن

لغت نامه دهخدا

دغاکردن. [ دَ ک َ دَ ] ( مص مرکب )حیله کردن. فریب بکار بردن. تقلب کردن :
آنکس که دغایی کند او با ملک ما
زو بازنگردد ملک ما به دغایی.منوچهری.بدادوصل مده بوسه جان بخواهم داد
ولیک گاه شمردن دغا نخواهم کرد. امیر خسرو ( از آنندراج ). || تقلب و حیله کردن در قمار :
تو نرد عشق بازی و با من دغا کنی
من جان ببازم و نه همانا دغا کنم.مسعودسعد.با روزگار قمر همی بازم ای شگفت
نایدْش شرم هیچ که چندین کند دغا.مسعودسعد.چو شطرنج بازان دغائی نکرد
مرا گفت هین شه کن و شه نبود.مسعودسعد.نقدی نداد دهر که حالی دغل نشد
نردی نباخت چرخ که آخر دغا نکرد.خاقانی.

فرهنگ فارسی

حیله کردن . فریب بکار بردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم