لغت نامه دهخدا خوب اندام. [ اَ ] ( ص مرکب ) خوش اندام. آنکه اندام نیکو دارد. نیکوقالب. خوش کالبد: هَبَرْکَل ؛ جوان خوب اندام. ( منتهی الارب ).
