لغت نامه دهخدا بی منزلی. [ م َ زِ ] ( حامص مرکب ) ( از: بی + منزل + ی ) بی مقامی. بی جایگاهی. بدون منزل ( مرحله ) بودن : همتش از غایت روشندلی آمده در منزل بی منزلی.نظامی.رجوع به منزل شود.
