دانشنامه اسلامی
واژه انجیل ، ۱۲ بار در ۱۲ آیه از ۶ سوره قرآن و همه جا شکل مفرد آن به صراحت یاد شده است. موارد متعددی نیز با تعابیری چون «ما بَینَ یَدَیه» و «الَّذی بَینَ یَدَیه»، به عنوان یکی از کتاب های آسمانی پیش از قرآن بدان اشاره شده است.افزون بر آنچه گفته شد، گاهی انجیل، از مصادیق حتمی و مورد اشاره «الکِتاب» در ترکیباتی چون «اَهل الکِتاب» و «الَّذینَ اُوتوا الکِتب» نیز هست.قرآن به مناسبت های گوناگونی از انجیل یاد می کند.تصریح بر وحیانی بودن آن و به عنوان کتابِ نازل شده بر عیسی (علیه السلام)، گواهی آن بر حقانیت تورات ، تصدیق آن از سوی قرآن، بشارت انجیل درباره بعثت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و فراگیر شدن دعوت او و تحریف ، کتمان و حذف بخشی از آموزه های آن از این قبیل است.
ذکر انجیل به عنوان کتاب آسمانی مسیح (علیه السلام)
قرآن بعثت عیسی مسیح (علیه السلام) را دنباله «ارسال رسل و انزال کتب» می داند و نام کتاب آسمانی او را به صراحت، انجیل خوانده و بر وحیانی بودن آن تأکید میورزد :«لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّنتِ واَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتبَ والمیزان ... ثُمَّ قَفَّینا عَلی ءاثرِهِم بِرُسُلِنا و قَفَّینا بِعیسَی ابنِ مَریَمَ وءاتَینهُ الاِنجیل...» واژه « کتاب » در آیه ۳۰ سوره مریم نیز به انجیل اشاره دارد.از سوی دیگر و به رغم وجود انجیل های فراوان، از جمله اناجیل چهارگانه رسمی در عصر نزول و پیش از آن، قرآن با کاربرد صیغه مفرد در همه آیات مربوط، بر یکی بودن انجیل نازل شده بر مسیح (علیه السلام) اصرار دارد، بنابراین می توان گفت که قرآن با تصریح بر منشأ وحیانی و یکی بودن انجیل عیسی (علیه السلام)، بشری بودن و تعدد آن را نفی می کند، در نتیجه اناجیل موجود و دیگر بخش های عهد جدید که به دست افراد بشر ، نگارش یافته، نمی تواند، عیناً همان انجیل نازل شده بر مسیح (علیه السلام) باشد ، بلکه روایت های مختلفی از آن را دربردارند و به احتمال زیاد، نسخه احتمالی انجیل یاد شده به عللی از بین رفته است. شرایط بسیار دشوار حاکم بر جامعه مسیحیان نوایمان و برخوردهای خشن و سرکوبگرانه با آنان از سوی یهود و رومیان ، می تواند از آن جمله باشد ؛ همچنین یادکرد انجیل در کنار تورات و قرآن و به عنوان «کتاب»، موجودیت و واقعیت خارجی آن را به عنوان مجموعه ای از تعالیم آسمانی ثابت می کند:۸ بار به عنوان زوج تورات و دوبار در کنار تورات و قرآن از آن یاد شده است:«نَزَّلَ عَلَیکَ الکِتبَ بِالحَقِّ... و اَنزَلَ التَّورةَ والاِنجیل مِن قَبلُ هُدیً لِلنّاسِ و اَنزَلَ الفُرقانَ...» البته، قرآن فقط نزول مجموعه ای از آیات وحیانی به نام انجیل و نه کتاب به معنای شناخته شده آن را تأیید می کند و درباره نگارش یافتن آن در زمان حیات مسیح (علیه السلام) به دست یا املای وی، نفیاً و اثباتاً، گزارشی ندارد، بنابراین و برای ارائه حوزه ای مشترک از دو مفهوم مسیحی و اسلامی انجیل می توان انجیل یاد شده در قرآن را اشاره به آیات نازل شده بر عیسی (علیه السلام) دانست که اناجیل اربعه نیز فارغ از صحت و سقم روایت، بخش هایی از آن را گزارش کرده است.البته با این توضیح که براساس دیدگاه متفاوت مسیحیت درباره حضرت عیسی (علیه السلام) همه سخنان، رفتارها، و حوادث زندگی آن حضرت نیز در گستره مفهوم مسیحی انجیل جای می گیرد.شماری از مفسران شیعه و سنی کاربرد واژه « انزال » به جای « تنزیل » درباره تورات و انجیل را دلیل دفعی بودن نزول آن دو می دانند.البته برخی از صاحب نظران معاصر این دیدگاه را برنمی تابند. برخی دیگر با استناد به آیات ۴۵ و ۴۸ سوره آل عمران ، بر این باورند که نام انجیل همانند وعده بعثت مسیح (علیه السلام) در سخنان انبیا و کتاب های آسمانی پیشین آمده بود:«اِذ قالَتِ المَلئِکَةُ یمَریَمُ اِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَة مِنهُ اسمُهُ المَسیحُ عیسَی ابنُ مَریَمَ... و یُعَلِّمُهُ الکِتبَ والحِکمَةَ والتَّورةَ والاِنجیل»این آیه نشان می دهد که حضرت مریم (علیهاالسلام) با نام انجیل آشنا بوده است، در غیر این صورت، خبر از تعلیم الهی آن به عیسی (علیه السلام) پیش از تولد او و نزول انجیل، معقول نبود.
گواهی انجیل بر حقانیت تورات
قرآن کریم ، عیسی (علیه السلام) و انجیل را تصدیق کننده تورات می خواند:«و قَفَّینا عَلی ءاثرِهِم بِعیسَی ابنِ مَریَمَ مُصَدِّقًا لِما بَینَ یَدَیهِ مِنَ التَّورةِ وءاتَینهُ الاِنجیلَ فیهِ هُدیً ونورٌ ومُصَدِّقًا لِما بَینَ یَدَیهِ مِنَ التَّورةِ...» تکرار تصدیق و نسبت جداگانه آن به عیسی (علیه السلام) و انجیل، نشان می دهد که گواهی بر حقانیت تورات، و نزول الهی آن افزون بر سخنان حضرت مسیح (علیه السلام)، در آیات انجیل نیز آمده است.البته روشن است که مراد، تورات اصلی و نازل شده بر موسی (علیه السلام) است که خداوند، آن را عاری از تحریفات پدید آمده، به عیسی (علیه السلام) تعلیم داد، بنابراین تصدیق یاد شده، هرگز به معنای تأیید کامل تورات موجود در عصر عیسی (علیه السلام) و عاری بودن آن از تحریف نیست. شماری از مفسران با استناد به آیه یاد شده و همانند آن بر این باورند که انجیل نازل شده بر مسیح (علیه السلام) به امضا و تکمیل احکام تورات پرداخته و آیین عیسی (علیه السلام) جز در پاره ای احکام، ناسخ شریعت موسی (علیه السلام) نبوده است.در انجیل متّا و از زبان عیسی (علیه السلام) نیز به این مطلب تصریح شده است. تصریح قرآن بر تعلیم تورات به عیسی (علیه السلام) از سوی خدا و تأکید بر آن به عنوان نعمتی بر وی می تواند مؤیّد این دیدگاه باشد.توضیح بیش تر این که برخی آیات نشان می دهد حکم گوشت و برخی دیگر از اجزای شماری از حیوانات که براساس تورات بر قوم یهود، حرام شده بود، به وسیله انجیل، نسخ شده است:«و مُصَدِّقًا لِما بَینَ یَدَیَّ مِنَ التَّورةِ ولاُِحِلَّ لَکُم بَعضَ الَّذی حُرِّمَ عَلَیکُم.» قرآن سبب تحریم های یاد شده به رغم حلال بودن آن ها را، ستمگری، حق ستیزی و تمرد قوم یهود و به عنوان مجازات آنان معرفی می کند.
تصدیق انجیل ازسوی قرآن
...
