دانشنامه اسلامی
«الیسع» واژه ای معرّب و اصل آن در عبری «الیشع» یا «الیشاع» uwqx به معنای «خدا می بیند» یا «خدا نجات می دهد» است، زیرا در زبان عبری «إل» uw به معنای « خدا » و «یشع» qx به معنای «نجات دادن» یا «دیدن» است گرچه برخی آن را واژه ای عربی و از ریشه «وَسِعَ، یَسَعُ» گرفته، و دلیل آن را وسعت علم آن حضرت یا تلاش وی در طلب حق و طاعت خدا دانسته اند .جماعتی از کوفیان آن را با دو لام و به صورت مشدّد «اللّیسع» قرائت کرده اند ؛ ولی هر دو قول ضعیف است، زیرا در زبان عربی «ال» بر اسمی که بر وزن «یفعل» آمده مانند یزید و یَعْمر، داخل نمی شود؛ همچنین هیچ اسمی در این زبان به صورت «یسع» نیامده است، تا با ورود «ال» بر آن این کلمه مشدد شود
در قرآن
در قرآن کریم نام الیسع دو بار آمده است: در آیه ۸۶ سوره انعام در میان نام چند پیامبرِ برتری یافته و در آیه ۴۸ سوره ص در میان پیامبرانی با وصف «اخیار» (نیکان)؛ اما درباره این که او در چه زمانی می زیسته و حوادث زندگیش چه بوده، قرآن سخنی نگفته است.
نظر مفسران
برخی مفسران او را از نسل حضرت ابراهیم (علیه السلام) می دانند نسب او در کتاب مقدس و منابع یهود ، «الیشع بن شافاط» و در بیش تر منابع اسلامی «الیسع بن اخطوب بن العجوز» ذکر شده است .البته عده ای می گویند: بین منابع اسلامی و منابع یهودی تفاوتی نیست، زیرا «شافاط» در زبان عبری به معنای قاضی است و چون در آن زمان اساس کار قاضی بر خطابه و فن سخن بوده، «اخطوب» از آن اشتقاق یافته است برخی از کتب تاریخی او را «الیسع بن عزی بن نشوتلخ بن افرایم بن یوسف» دانسته اند .
در کتاب مقدس
...
