لغت نامه دهخدا ( آرامجوی ) آرامجوی. ( نف مرکب ) مصلح. صلاح اندیش. صلح طلب. آشتی خواه : یکی پهلوان داشتی نامجوی خردمند و بیدار و آرامجوی.فردوسی.
