دانشنامه اسلامی
اهمیت آموزش و وظیفه مقدس آموزگاری در اسلام، بر کسی پوشیده نیست. هر نعمت متناسب با خود شکری دارد. شکر نعمت دانش، گسترش و نشر آن در میان جامعه است (زکاة العلم ان تعلّمه عباد الله)
کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۱، تهران، مکتبه الصدوق، ۱۳۸۱ هجری. ق.
انجام چنین وظیفه ای خطیر و مهم آداب ویژه ای دارد. اسلام معیارها و ضوابطی که معلم را در راستای انجام این وظیفه مهم یاری رساند، معین کرده است.رعایت این موازین لازم است و غفلت از آن ها زیان های جبران ناپذیری به شاگردان وارد می کند. شرح این موازین در این نوشتار کوتاه نمی گنجد؛ تنها برخی از مهم ترین آداب آموزش در اسلام با اختصار بیان می شود.
← شایستگی برای تدریس
۱. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران: مکتبة الصدوق (۱۳۸۱ هجری. ق).۲. شهید ثانی، شیخ زین الدین بن علی عاملی، منیة المرید فی ادب المفید و المستفید قم: دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم (۱۳۷۲).۳. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تهران المکتبة الاسلامیه، چاپ دوم (۱۴۰۵ هجری. ق).۴. محمدی ری شهری، محمد، علم و حکمت در قرآن و حدیث، قم: دارالحدیث چاپ اول (۱۳۷۹).۵. مهر استاد (سیر علمی و عملی استاد جوادی آملی) تحقیق و تنظیم: مرکز نشر اسراء، قم: مرکز نشر اسراء، چاپ اول (۱۳۸۱).۶. برخوردار فرید، شاکر، آداب الطلاب (زندگینامه و دستورات آقا شیخ احمد مجتهدی تهرانی) تهران: ابرون، چاپ اول (۱۳۷۹).
