ابنه زده

لغت نامه دهخدا

ابنه زده. [ اُ ن َ /ن ِ زَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مَرِک. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

( ~ زَ دِ ) (اِمف . ص مر. ) ۱ - مأبون . ۲ - رسوا، بدنام . ۳ - کسی که از وی نفرت دارند.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) ۱ - آنکه مبتلا به ابنه باشد مائ بون . ۲ - رسوا بدنام متهم به رسوایی . ۳ - کسی که از وی نفرت دارند .

ویکی واژه

مأبون.
رسوا، بدنام.
کسی که از وی نفرت دارند.