منشا حسنه

خداوند منشأ اصلی تمام حوادث، چه تلخ و چه شیرین، است و نه نیروهای دوگانه مانند آنچه در ثنویت مطرح می‌شود. در ادامه، آیات قرآن کریم به عنوان گواه بر این مدعا آورده شده است: «پروردگارا، در دنیا و آخرت به ما نیکی عطا فرما و ما را از عذاب آتش حفظ کن.» «و برای ما در این دنیا و در آخرت نیکی مقرّر فرما، زیرا ما به سوی تو بازگشتیم.» خداوند در پاسخ می‌فرماید: «عذابم را به هر کس بخواهم بر اساس حکمت خود می‌رسانم و رحمتم همه‌چیز را فرا گرفته است. به زودی آن را برای کسانی که تقوا پیشه می‌کنند، زکات می‌دهند و به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرّر خواهم ساخت.» «و آنان را در زمین به صورت گروه‌هایی پراکنده کردیم؛ گروهی از آنان صالح و گروهی کمتر از آن هستند. آنان را با خوشی‌ها و ناخوشی‌ها آزمودیم، شاید به سوی حق بازگردند.» «و کسانی که پس از آنکه مورد ستم قرار گرفتند، در راه خدا هجرت کردند، آنان را در دنیا جایگاهی نیکو خواهیم داد و پاداش آخرت بزرگتر است، اگر بدانند.» «و ما به او در دنیا نیکی، زندگی نیکو، پذیرش در میان امت‌ها، فرزندان صالح و ثروت فراوان عطا کردیم و او در آخرت از صالحان است.» «هر کجا باشید، مرگ شما را درمی‌یابد، هرچند در قلعه‌های استوار باشید. هنگامی که به آنان نیکی مانند ثروت یا غنیمت می‌رسد، می‌گویند: «این از جانب خداست.» و چون بدی به آنان می‌رسد، می‌گویند: «این از ناحیه تو به خاطر شوم بودن تو است.» بگو: «همه این‌ها از جانب خداست.» چرا این قوم سخنی را درک نمی‌کنند؟!» در تفسیر آیه اخیر، برخی یقولوا را به یهودیان، برخی به منافقان و برخی به هر دو نسبت داده‌اند. نکته مهم این است که این گروه‌ها خداوند را منشأ نیکی‌ها و پیامبر را منشأ بدی‌ها و گرفتاری‌ها می‌دانستند.