طایقان

لغت نامه دهخدا

طایقان. ( اِخ ) یکی از قرای بلخ در خراسان است. ( معجم البلدان ). رجوع به طایکان و طائقان شود.
طایقان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان اراضی بخش مرکزی شهرستان قم ، واقع در 25هزارگزی جنوب باختری قم متصل به جاده قم اصفهان. جلگه کنار رودخانه وسردسیر با 600 تن سکنه. آب آن از رودخانه. محصول آنجا غلات ، پنبه ، انار و انجیر. شغل اهالی زراعت و کرباس بافی است. مزرعه محمدآباد، حسین آباد، شاه آباد خرابه جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).
طایقان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان پشت گدار بخش حومه شهرستان محلات ، واقع در 18هزارگزی شمال محلات و 18هزارگزی باختر راه شوسه قم به اصفهان. کوهستانی و سردسیری است با 600 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجاغلات ، پنبه ، صیفی کاری و انگور. شغل اهالی زراعت و قالیبافی. راه آن مالرو است و از طریق دودهک و خورهه میتوان ماشین برد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

فرهنگ فارسی

شهرکی بود در نواحی بلخ از ایالت طخارستان . دو شعبه از رود جیحون از آن میگذشت و سبز و خرم بود.
یک از قرای بلخ در خراسان است

دانشنامه عمومی

طایقان (محلات). طایقان روستایی در دهستان خورهه بخش مرکزی شهرستان محلات استان مرکزی ایران است. قدمت طایقان به زمان حمله دیاکو پادشاه ماد به قبایل بدوی ایران می رسد که محل اردوگاه و کمین بوده است در زمان حمله چنگیزخان مغول به ایران قبایل ترک در این منطقه ساکن شدند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۲۱۰ نفر ( ۱۰۶خانوار ) بوده است.