معنی شیاح | لغت یاب

شیاح

لغت نامه دهخدا

شیاح. ( ع اِ ) قحط. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). قحط و تنگی و کمیابی. ( ناظم الاطباء ). || کوشش در هر کار. || پرهیز. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ترس و خوف. زیرکی و هوشیاری. ( ناظم الاطباء ). || ج ِ شیح. ( منتهی الارب ). رجوع به شیح شود.
شیاح. [ ش َی ْ یا ] ( ع ص ) درمنه فروش. ( مهذب الاسماء ) ( ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ) ( یادداشت مؤلف ).
شیاح. ( ع مص ) جد کردن در کار کردن. ( منتهی الارب ). جد کردن در هر چیز. ( از اقرب الموارد ). || پرهیز کردن. ( منتهی الارب ).