معنی حلیفه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( حلیفة ) حلیفة. [ ح ُ ل َ ف َ ] ( ع اِ ) تخم دوایی است که آنرا بفارسی آهو دوستک خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ).
حلیفه. [ ح ُ ل َ ف َ ] ( اِخ ) ( ذوالحیه ) موضعی است بر شش میل از مدینه منوره و آن آب بنی جشم و میقات اهل مدینه و شام باشد. ( ازمنتهی الارب ). و رجوع به مناسک فیض آیت اﷲ فیض شود.