لغت نامه دهخدا تشود. [ ت َ ش َوْ وُ ] ( ع مص ) برآمدن آفتاب یا بلند شدن آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تشوید. برآمدن آفتاب و ابومنصور گوید که صواب با ذال است. ( از اقرب الموارد ).
