اثخان. [ اِ ] ( ع مص ) مبالغه کردن ( در چیزی ). ( منتهی الارب ). || بسیار بکشتن. ( تاج المصادر ): اثخن فی العدوّ؛ بسیارکشت دشمنان را. ( منتهی الارب ). || غلبه کردن. و قوله تعالی : حتی اذا اثخنتموهم ( قرآن 4/47 )؛ ای غلبتموهم و کثر فیهم الجراحة. ( منتهی الارب ). || سست کردن جراحت کسی را. ( تاج المصادر ): اثخنته ُ الجراحة؛ سست گردانید او را جراحت. ( منتهی الارب ).
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اثخان به «غلبه کردن بر دشمن» گفته می شود. واژه اثخان ریشه قرآنی و روایی دارد و فقهاء به تبع کتاب و سنت، در بحث اسارت، باب جهاد، آن را به کار برده اند. حکم اسیر گرفتن پس از غلبه اسیر گرفتن پس از غلبه بر دشمن جایز است و پس از غلبه، اگر کسی اسیر گرفته شود، چنانچه مرد و بالغ باشد، کشته می شود، مگر آن که به اسلام بگرود. حکم اسیر گرفتن پیش از غلبه این کار پیش از غلبه بر دشمن جایز نیست و پیش از غلبه، اسیر کشته نمی شود، هر چند به اسلام نگرود.
