لغت نامه دهخدا
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) او از عمار و از او عدی بن ثابت روایت کند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) الازدی عبدالرحمن بن عبد. صحابی است. او بزمان جاهلیت به ابومعاویه یا عبدالعزی بن معاویه معروف بود.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ )تنوخی. محدث است و صفوان بن عمرو از وی روایت کند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) حبرانی. محدث است. او از ابوامامه و از او سلام و حبیب بن عبید روایت کنند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) کوفی. محدث است و علی و عبدالعزیزبن سیاه از او روایت کند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) المثنی بن زرعه. محدث است و از محمدبن اسحاق روایت کند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ] ( اِخ ) مولی عبیدبن عمیر. اعمش از وی روایت کند.
ابوراشد. [ اَ ش ِ ] ( اِخ ) نافعبن ازرق. پیشوای ازارقه ، فرقه ای از خوارج. رجوع به نافع... شود.
