دانشنامه اسلامی
ل (۳۸۴۲ بار)نوء (۱ بار)
«تَنُوء» از مادّه «نوء»، به معنای قیام کردن با زحمت و سنگینی است، و در مورد بارهای پروزنی به کار می رود، که وقتی انسان آن را حمل می کند، از سنگینی آن را به این طرف و آن طرف، متمایل می سازد!
. نوء برخاستن است به مشقت «ناءَ الرَّجُلُ: نَهَضَ بِجَهْدٍ وَ مَشِقَّةٍ» و چون با «با» متعدی شود به معنی برداشتن به سختی است یعنی: به قارون از اموال گنجینه آنقدر دادیم که حمل آن به گروه مردان توانا سنگینی میکرد این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید یافته است و در «فتح» در باره آن توضیح داده شد.
