غضه

لغت نامه دهخدا

( غضة ) غضة.[ غ َض ْ ض َ ] ( ع ص ) مؤنث غَض . رجوع به غَض شود.
غضة. [ غ ُض ْ ض َ ] ( ع اِمص ) خواری. کمی. ( منتهی الارب ). ج ، غُضَض. ( المنجد ).
غضة. [ ؟ ض ْ ض َ ] ( اِخ ) نام مادر المستضی باﷲ. رجوع به تاریخ الخلفاء سیوطی ص 294 شود.