عشرت افروز

لغت نامه دهخدا

عشرت افروز. [ ع ِ رَ اَ ] ( نف مرکب ) عشرت افروزنده. باعث شادی و خوشی و خوشدلی و کامرانی :
گروهی تازه روی و عشرت افروز
بگاه خوشدلی روشن تر از روز.نظامی.و رجوع به عشرت شود.