لغت نامه دهخدا
صوفة. [ ف َ ] ( اِخ ) پدر قبیله ای است از مضر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). بنی صوفه در تمام دوره سلطه بنی جرهم و بنی خزاعه سه چیز از مراسم حج را بعهده داشتند: اجازه عرفات ، افاضه از مزدلفه ، اجازه ازمنی. ( تاریخ اسلام تألیف فیاض چ 1 ص 43 ).
