لغت نامه دهخدا شیرین دهنی. [ دَ هََ ] ( حامص مرکب ) صفت شیرین دهن. داشتن دهان زیبا و سخن خوش و شیرین. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شیرین دهان و شیرین دهن شود.
