سیه زبانی

لغت نامه دهخدا

سیه زبانی.[ ی َه ْ زَ ] ( حامص مرکب ) سیه زبان بودن :
خط تیغ در قلمرو رخسار او گذاشت
آخر سیه زبانی ما کرد کار خویش.صائب ( از آنندراج ).

سیه زبان بودن