سیه بخت

لغت نامه دهخدا

سیه بخت. [ ی َه ْ ب َ ] ( ص مرکب ) تیره بخت. بدبخت :
بدو گفت سهراب آزادگان
سیه بخت گودرز کشوادگان.فردوسی.ز قسمت ازلی چهره سیه بختان
بشست و شوی نگردد سفید این مثل است .حافظ.