لغت نامه دهخدا سنگویه. [ س َ ی َ ] ( اِخ ) نام حصاری و عمارتی است عظیم در هندوستان که ستونهای آن یک پاره است و هر ستونی را به هزار مرد نتوان برداشت. گویند آن عمارت را دو کس کرده اند مردی و زنی ، مرد مازنین و زن مازینه نام داشته است. ( برهان ) ( آنندراج ).
