سنگ بر

لغت نامه دهخدا

سنگ بر. [ س َ ب ُ ] ( نف مرکب ) سنگ برنده. حجار.آنکه سنگ از کوه و جز آن برد. سنگلاخ. ( ناظم الاطباء ). || هم سفر و رفیق سفر. ( ناظم الاطباء ).
سنگ بر. [ س َ ب ُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. دارای 290 تن سکنه است. آب آن از قنات و رودخانه. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و مالداری است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان تبادگان بخش حومه شهرستان مشهد .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم