سمام

لغت نامه دهخدا

سمام. [ س َ ] ( ع اِ ) نوعی از خطاف. ( ناظم الاطباء ). || ( ص ) سبک و سریع از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
سمام. [ س َ / س ِ ] ( ع اِ ) سمام الانسان ؛ دهان مردم. || هر دو سوراخ بینی. || سوراخ گوش انسان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
سمام. [ س ِ ] ( ع اِ ) ج ِ سم. ( از زمخشری ) ( منتهی الارب ).