سلطان خلیل

لغت نامه دهخدا

سلطان خلیل. [ س ُ خ َ ] ( اِخ ) از سلاطین دوره گورکانی فرزند حسن بیگ از 872 تا 882 هَ. ق. حکومت کرده. ( تاریخ کرمان ص 436 ).

فرهنگ فارسی

از سلاطین دوره گورگانی فرزند حسن بیگ از ۸۷۲ تا ۸۸۲ حکومت کرده .

دانشنامه عمومی

سلطان خلیل، فرزند اوزون حسن دومین پادشاه آق قویونلو بود که در سال ۱۴۷۸ بر بخش های بزرگی از ایران حکومت کرد.
سلطان خلیل پیش از رسیدن به سلطنت، والی ولایت فارس بود. اقامتگاه تابستانی اش مین بلاغ و تخت جمشید بود. او از حامیان ادبیات فارسی در شیراز بود.
سلطان خلیل پس از پدرش اوزون حسن به سلطنت رسید؛ اما با برادرانش به ستیز برخاست. یکی از برادرانش به نام مقصود را کشته و دیگر برادرانش یعقوب و یوسف را تبعید کرد. در همین سال، عمویش مرادبیگ بایندر را مغلوب کرده و سیاست مرکزگرایی را در پیش گرفت؛ اما بزرگان آق قویونلو از این سیاست ناراضی بودند.
سلطان خلیل نهایتاً در ژوئیهٔ ۱۴۷۸ در نزدیکی خوی از طرف حامیان برادر ۱۴ ساله اش سلطان یعقوب شکست خورد و بدین ترتیب، سلطنت آق قویونلو به برادرش منتقل شد.