سخن پیرای

لغت نامه دهخدا

سخن پیرای. [ س ُ خَم ْ ] ( نف مرکب ) آنکه سخن را تهذیب کند. فصیح. شیوا. بلیغ :
در خجالت باشد از طبع سخن پیرای خویش
تا خوش آید یا نیاید شعر او بر شیخ و شاب.سوزنی.چیست زرّ و گل به دست الا که خارپای عقل
صید خاری کی شود عقل سخن پیرای من.خاقانی.گر بسیط خاک راچون من سخن پیرای هست
اصلم آتش دان و فرعم کفر و پیوندم زنا.خاقانی.

فرهنگ فارسی

آنکه سخن را تهذیب کند فصیح
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال فنجان فال فنجان فال فرشتگان فال فرشتگان فال تاروت فال تاروت