سجده کنان

لغت نامه دهخدا

سجده کنان. [ س َ / س ِ دَ / دِ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال سجده. بحالت سجده :
خاتونی از عرب همه شاهان غلام او
سمعاً و طاعه سجده کنان هفت کشورش.خاقانی.گیسو چو خوشه تافته و زبهر عید وصل
من همچو خوشه سجده کنان پیش عرعرش.خاقانی.