ستمکارگی

لغت نامه دهخدا

ستمکارگی. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) عمل ستمکار :
در ستمکارگی پی افشردند
میگرفتند و خانه می بردند.نظامی ( هفت پیکر ص 323 ).ازو بوم و کشور به یکبارگی
ستوه آمدند از ستمکارگی.نظامی.رها کن ستم را به یکبارگی
که کم عمری آرد ستمکارگی.نظامی.رجوع به ستمکار شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال عشقی فال عشقی فال سنجش فال سنجش فال ای چینگ فال ای چینگ