سایه فکندن

لغت نامه دهخدا

سایه فکندن. [ ی َ / ی ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن :
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند
گفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم.معروفی بلخی.هر کجا طلعت خورشیدرخی سایه فکند
بیدلی خسته کمربسته جوزا برخاست.سعدی. || عنایت و توجه داشتن :
چون همایم سایه ای بر سر فکن
تا در اقبالت شوم نیک اختری.سعدی ( طیبات ).

فرهنگ فارسی

پرتو افکندن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم