زخم گران

لغت نامه دهخدا

زخم گران. [ زَ م ِ گ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب )ضربت سخت و سنگین. بسختی زدن و نواختن :
بینی آن زخم گران بر سر کوس
لرزه و دل سبکی بر علم است.خاقانی.|| زخم گران خوردن ؛ ضربت شدید خوردن. سخت مضروب شدن. بشدت خسته و مجروح گردیدن.