لغت نامه دهخدا
زاهرة. [ هَِ رَ ] ( اِخ ) از قصرهای باشکوه دوره اسلامی در اندلس است. جرجی زیدان آرد: منصوربن ابی عامر. در سال 368 هَ. ق. از الناصر تقلید کرد و کاخی بنام الزاهر بنا کرد که هم منزل و هم سنگر و دژ بشمار میرفت. منصور این کاخ را در کنار رود قرطبه برپا ساخت ، و صنعتگران و کارگران فراوان در اطراف آن بکار انداخت ، و برج و باروی آن را برافراشت و ساختمانهای بسیاری از آن جمله ، دفترخانه ها و انبارها در آن کاخ بنا کرد و حوالی آن کاخ را بوزیران و نویسندگان و دبیران خویش واگذارد و بزودی کاخها و عمارتها و بازارها در آن محل پدید آمد و مردم برای استفاده از رجال دولتی به آنجا هجوم آوردندو آن نواحی را آباد ساختند و تا آنجا که این کاخ به کاخ زهراء متصل گشت و شبها در مسافت ده میل میان این دو کاخ ، چراغها روشن میشد و مردم براحتی آمد و شد میکردند. ( ترجمه تاریخ تمدن جرجی زیدان بقلم علی جواهرکلام ج 5 ص 137 ). و رجوع به الحلل السندسیة شود.
