ریش تراشی
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: حَلْقِ لِحْیه) تراشیدن موهای چانه یا به عقیدۀ برخی تمام صورت، آن سان که در عرف بدون ریش به شمار آید. برخی فقها به احتیاط واجب آن را جایز نمی دانند. شافعی ها ریش تراشی را مکروه می دانند. «سبیل» جزو ریش نیست و تراشیدن آن اشکال ندارد.
دانشنامه اسلامی
ریش تراشی نخستین بار در قرن هفتم هجری به صورت یک مسئله فقهی مطرح شد. اولین فقیهی که از این مسئله سخن گفت، یحیی بن سعید حلی بود که تراشیدن ریش را برای مردان شایسته ندانست؛ البته این سخن، بر حرمت تراشیدن دلالت ندارد و تنها نشان می دهد که از دیدگاه او این کار مکروه بوده است.
در نوشته های شهید اول که یک قرن پس از او می زیست، عبارتی وجود دارد که اشاره به حرمت تراشیدن ریش نزد وی دارد؛ اما تنها از قرن دهم یا یازدهم هجری بود که فقیهانی چون ابن ابی جمهور احسایی، میرداماد و شیخ بهایی به صراحت به حرمت آن فتوا دادند. بعد از آنها نیز دیگر فقیهان چون حر عاملی، صاحب جواهر و شیخ انصاری قائل به حرمت ریش تراشی شدند.
