روشن نفس

لغت نامه دهخدا

روشن نفس. [ رَ / رُو ش َ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ) که دم و نفس صافی و پاک دارد. که نفس گرم و گیرا و مؤثر دارد :
در ایام سلطان روشن نفس
نبیند دگر فتنه بیدار کس.سعدی ( بوستان ).چو بشنید دانای روشن نفس
بتندی برآشفت کای تکله بس.سعدی ( بوستان ).