رخت گاه

لغت نامه دهخدا

رخت گاه. [ رَ ] ( اِ مرکب ) جای لباس و اثاث و اسباب. || جای هلاک. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

جای لباس و اثاث و اسباب یا جای هلاک
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم