دین باف

لغت نامه دهخدا

دین باف. [ دیم ْ ]( ص مرکب ، اِ مرکب ) معنی این ترکیب که در بیت زیر از دیوان البسه نظام قاری آمده است معلوم نشد و مصحح دیوان نیز در برابر آن علامت استفهام گذارده است :
در صف رخت بدستار دمشقی بنگر
گر ز دین باف ابی تاج ؟ بنامست اینجا.نظام قاری ( دیوان البسه ص 40 ).