لغت نامه دهخدا خوی تاختن.[ خوَی ْ / خَی ْ / خِی ْ / خُی ْ ت َ ] ( مص مرکب ) عرق سرازیر شدن. عرق بسیار از آدمی جاری شدن : ز بس خوی کز سر و رویش همی تاخت تنش گفتی ز تاب خشم بگداخت.( ویس و رامین ).
