خوش ذات

لغت نامه دهخدا

خوش ذات. [ خوَش ْ / خُش ْ ]( ص مرکب ) خوش فطرت. خوش جبلت. مقابل بدذات. پاک گهر.

فرهنگ فارسی

خوش فطرتی خوش طینتی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم