لغت نامه دهخدا خنین. [ خ َ ] ( ع اِ ) گریه در بینی. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). هو البکاء مع غنه. ( مهذب الاسماء ). || خنده در بینی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
