خفتگان

لغت نامه دهخدا

خفتگان. [ خ ُ ت َ/ ت ِ ] ( اِ ) ج ِ خفته. خوابیده ها. نیام :
خفتگان را ببرد آب چنین است مثل
این مثل خوار شد و گشت سراسر ویران
از پی آنکه مرا تو صله ها دادی و من
اندر آنوقت بخیمه در و خوش خفته سنان.فرخی.- امثال :
خفتگان را آب برد.