ختنه گاه

لغت نامه دهخدا

ختنه گاه. [ خ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) آنجای از شرمگاه که از آنجا برند. آن قسمت از پوست شرم کودک که در ختان برند. غلفه. حشفه. ( از یادداشتهای مؤلف ) ختنه جای.

فرهنگ فارسی

آنجای از شمرگاه که از آنجا برند آن قسمت از پوست شرم کودک که در ختان برند .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ختنه گاه محل وقوع ختنه را گویند و از آن در ابواب مختلف فقهی همچون طهارت ، صوم ، حج ، طلاق ، قصاص و دیات سخن به میان آمده است .
به موضعی که ختنه صورت می گیرد، یعنی حشفه در مرد و دو لبه آلت تناسلی در زن ختنه گاه گفته می شود
کاربرد ختنه گاه در فقه
از آن در بسیاری از بابها همچون طهارت، صوم، حج، طلاق، قصاص و دیات سخن گفته اند.
احکام فقهی ختنه گاه
آمیزش به مقدار ختنه گاه یا بیشتر، در شرع موضوع احکامی چند واقع شده است، مانند جنابت، عده، ثبوت تمامی مهر، نسب، مجازات- اعم از حد و تعزیر- و حرمت ابدی. چنان که در بعضی موارد، مانند لواط ، آمیزش به مقدار بعض ختنه گاه نیز موجب ثبوت احکام آن است.
← تحقق جماع با دخول به مقدار حشفه
...