خبر جو

لغت نامه دهخدا

خبرجو. [ خ َ ب َ ] ( نف مرکب ) جوینده خبر. آنکه کسب خبر کند. || خبرگیر برای جاسوسی. جاسوس.

فرهنگ فارسی

جوینده خبر آنکه کسب خبر کند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ای چینگ فال ای چینگ فال درخت فال درخت فال انبیا فال انبیا فال تک نیت فال تک نیت